Mavi Bakan Şiiri - Serhat Yoldaş

Siyah gözleri olup da
mavi bakan sevdiğim...
Ben hiç ben olamadım
olmayıda pek beceremedım zaten.
hep yenilgilerimle kaldım,
sustum..
Biliyorum, kimsenin hatası yok
suçluda ben, Cezalı da ben.
mesela hiç gitmeyi beceremedim
hiç sofra üstünden kalkıp,
"Canım istemiyor" diyemedim.
çok umursadıklarım oldu,
Aşık olduklarım...
Sevdiklerim...
ama işte umursanmadım.
neden kimsenin umrunda olmadım..
neden...
işte onu, Ben bir türlü bilemedim.
dilek tutmayı hiç sevmedim
hiçbir ağaç dileğimi taşımadı.
belki öğrenseydim ergen çağlarımda ,
senin ,karşıma çıkmamanı dilerdim.
boşver belki de onuda beceremezdim..
...
Ben hep kapıları sana açtım
seni gördüm her kapının eşiğinde
belki bilmiş olsaydım,
yüzüne nasıl kapı kapatılır,
denemiş olsaydım...
şimdilerde seni atmış olurdum...
ama beceremedim.
unuturum diyorum,
derin nefes alıyorum sigaradan
sen oluyor dumanı..
sek içiyorum rakıyı
siler diyorum içimdeki lekeyi
sen oluyor sarhoşluğum..
yok...
ben bir türlü beceremiyorum unutmayı
unutup seni söküp atmayı...
olmuyor..
senden kaçtıkca sana geliyorum,
sende kayboluyorum...
....
Kabuslarımdan çıkıp,
Hayallerine sığınıyorum...
diyorum ya,
Ben senden kaçtıkca, sen oluyorum...
sen de kayboluyorum..
sen öldürdün,
ama Ben Sana yaşıyorum...
seni taşıyorum....
seni biliyorum...
bir de,
siyah ama mavi bakan gözlerini...
umut dediğim, yol bildiğim gözlerini..
kızma olur mu bana...
ben unutmayı beceremiyorum
ben senden kaçtıkca,
sana geliyorum...
sen de kayboluyorum...
sende...