Mavi Ay Şiiri - Fatih Kaplan

Mumu söndür, duygular öldü
Uyumadan önce seni gördüm
Rüyalarımın senaristi beni gömdü
Gamzelerindeyim ve beni bi kaç damla ile gömdün

Herşeyimsin, mavi herşeyimdir
El verirdin, ama gecenin karanlığı en derindi
Ay'ında nur'u terk etti ve terk edildim.
Geceme aydınlık bir tek yıldız kaldı

Oda boşluğa daldı, karanlıkta kaldım
Yerim dar, sana sarılan bi ruhum var
Hissetmeni isterim gölgendeyim yar
Her adımına nefesin kadar yakınım

Yönüne bakıp saçlarına takıldım
Uyuman için nöbet tutar yıldız takımı
Seni görmek için güneşi sırtımda taşıdım
Doğu batı demedim, bileklerimde güç kalmadı

Bende, ben kalmadı, sende ben varmı
Bu bende, sende kalmadı. Bence yandın
Bende yandım, cürmümüz kadar yandık
Kül olduk, kül kaldık

Ay'dan çok net görüyorum yansımanı
Bu yansımanda saklı hayat sancılarım
Sancım hala sürmekte yandı canım
Canım yarım kaldı, kalmadı ağrır yanı

Kaldım yarı, geceler tamamlıyor bu canı
Gecenin getirisi, kalemim eşittir aşım
Gecenin esintisi, yatağıma aşkı taşır
Kalemim kazandı içimdeki savaşı

Kalbi onardım, kalbim ondaydı
Kalbi taşladım, taşlar boşaydı
Kalbe gömdüm, içim yeşerdi
Kalbimi gömdüm, şimdi geçer mi?