Mavi Ay Şiiri - Özge Özgen 2

eklem yerinden kırılan plastik vazolar
gibiyim sevgilim
kış düşüyor üzerimize

bu yas çiçeklerinin baygın menekşeleri sardunyaları vardı bir ara
ot ve yaban gülleri arasında

biz seninle aynı göğün ayrı fakirleri olarak
tırnaklarını kemiren bu çağın omurgasını düzeltmiştik
bir besmele ile

saçlarında beyaz bir ışık vardı hani
sakalına sıçrayan
o mavi ay'da

çöz beni...dolana dolana arkamdan,
çöz beni
bu yağmur o yağmur
değil inan ki

bu sakinlik bu keskin
korkunun içinde olmalı

sevgilim, ben şemsiyem olmadan da
dolaştım o koyda

içimin turkuazını al
gevşeyen bu kalpler ortalığa saçılmasın

diz çökmeyelim
diz çökmeyelim
bu homurganlığa

ve tanrı elleri ile yıkasın bizi

cebimde iki bozuk para
biri yazı, biri tura

gel, o gölgedeki mor halkaları
ağlayan yıldızlara
soralım bir de

bizi kim görmüş
sevişirken
diye