(Mavi) Şiiri - Benna Hatun

Kara bir tren gibi ömrüm…
Her vagonunda birbirinden koyu anılar…
Oysa bahar duraklarına da yanaştı bazen
Ama peronlarında hep yalancı dimaglar..
O yüzden, askıda kaldı tüm el sallamalar
Gitmekle kalmak arasında sıkıştı gözyaşlarım..

Bildiğim tek şey bu küçük trenin durup dinlenmeden yol aldığı
Ölesiye siyahlığıyla..

Yorulmuyor muyum..

Çiçekler bile yorulur
Baş kaldırır..!
-Bu gün renklerimi göstermeyeceğim size,
Sulamayın boşuna..deyiverir
Ve sallanır toprağın dar ağacında..
Bükülecek bir boynu bile kalmamıştır…!
İsyan ölüme gebe…
Değişmek yok olmakla mı mümkün sadece…

Sarı ile yeşilden bir damga değil midir (mavi) …!
-Mavi-benim soluğumsa
Azıcık koyuluğumdan bulaştırsam
Yada bana mavimsi birazcık konuşsan…
N'olur..
Bulutlanır mısın benden daha ıslak
Hem yeşil ne kaybetmiş maviye gülümserken
Yada sarı hala dimdik ve aydınlık değil mi

Şimdi…
Sen en yüksek dağın yamacındaki en (mavi) tünel ol
Bende bütün gürültümle sana sığınayım..
Boya beni (gözlerinin) maviliğine…!
Hapset..!
Ara sıra yeşil olursun uçurtma uçururuz neşeyle,
Ara sıra sarıya dönersin ısınırız..
Ben doğuştan tek renk karayım..
Tenimin korkunç beyazına rağmen…
Gece olurum o halde bende…
Örtünürüm üzerimize…