Dört duvar şahit edebi yalnızlığıma.
Gökyüzü benimle ağlar, düşlerimin ardında,
Götürür beni bilmediğim alemlere, mutluluğa .
Asıl ben kimdim, neyi severdim?
Fısıldar kulağıma unuttuğum renklerimi, benliğimi.
Kilitleri tüm renklerimi, onun dışında
Sığınırım mavinin edebi duruluğuna,
Her tonuna ayrı saklarım parçalarımı,
Böylece kimse göremez renklerimi,
Kimse aramaz ki tonlarımı.
Kendimle kaldığımda ansızın çıkar,
Tüm benliğim güçle asılırken yaşama.
Mavi bana benliğimi fısıldar yolculuğun sonunda.
Dönerim geriye, solmuş renklerime
Tek tonum kalınca devam ederim,
Yalnızlığın edebi maviliğine.
Kayıt Tarihi : 2.7.2022 02:10:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Hayalinde yaşamak ile hayal kurmak farklı şeyler.
![Buğu Cn](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/07/02/mavi-568.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!