Mavi Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Bilmezdim sonumun böyle olacağını
İnsan denen mahlukat büyük konuşmamalı
Neydim, ne oldum, ne olacağım?
Nerede doğdum, nerede öleceğim?
Mısralarda mı?

Hayal edemem öyle büyük mutluluklar
Gerçek olmayacağını bildiği şeye insan sarılır mı?
Sarar mı bulutlar topraklarını çaresizliğin?
Neden haykıramıyorum ufuklara?
Umudum neredesin?

Ey lütfedip de gelmeyen benliğim
Kimedir isyanın, kimedir sitemin?
Bilmez misin eksiğim ben sensiz, yarımım?
Yol bul da gel ya da yanına beni çağır
Soluğum ol, nefes alayım.

Kimi zaman yok ederim heceleri, günler gibi
Beni bir ben anlasam dahi gerek olmaz fazla söze
Hem derdime derman olmayanın ne gerek var bilmesine?
Derdin güzeli yürekte saklanandır saklayabilene
Tükettirmez yürekdekileri, sevgileri

Sorarsan şimdi bana pişman mısın diye onca geçen zamandan?
Aylar diyebiliyorum ama yıllar için küçük bir zaman
Değilim desem emin olamam, pişmansam kalbim incinir
Ben ne diyeyim sana? Bak şiir yazıyorum
Anlayana cevabı veriyorum.

Habersiz olduğun bir şey var ki
Beni bağlıyor sana, belki de bana,beni bana...
Güçlenmese bu kadar umursamam halbuki
Ne yüzsüz ki sevdirdi de kendini
Fark etme ama sen yine de, böyle en güzeli.

Dedim ya anlayana, sen anlamıyorsun
Yoksa rol mü yapıyorsun? Şşt, söylesene
Bunu yazdığım için pişman olacağım muhtemelen
Şiiri yazmamalıydım, şairlik kaybetmektir
Ama seviyorum onu da.

Mavi satırlar doldurmak isterdim
Yakışsın diye sana
Olmadı ama
Göğümü boyadığında, söz
Ben de şiirleri maviye boyayacağım.