beklemediğim
anda
vurdu
beni
hayat.
yığılıp
kaldım
kimsesiz
sahipsiz...
bulutlar
rüzgar
güneş
ellerini
çektiler
dünya
dönmeye
devam
etti...
baka
kaldım
hayatın
ardından
tutamadım
gitti...
gözlerim
kapanırken
içimdeki
ağıtı
paylaştı
dudaklarım
kimseler
duymadı...
tek
martı
geldi
çığlık
çığlığa...
kalbime
kondu
can
verdi
can
oldu
martı bana
ben martı'ya
dönüşünce
mavi de
kaybolduk...
Kayıt Tarihi : 4.4.2017 11:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazen hüzün basar insanı...
![Deniz Dalkılıç](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/04/mavi-436.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!