Mavi Şiiri - Hüseyin Çıplak

Ah ne güzeldir.
Şimdi dağlarda çayı yudumlayıp,
Sevdaların tarihine dalmak.
Gözlerimi kocaman kocaman açıp,
Her anı kazıyorum beynime.
Hemde sonra korkuyorum.
Artık ayaklarımın yere değmesinden.
Burası benim özgürlüğüm
Burası en deli olduğum yer.
Gökyüzü zifiri karanlık olmadan,
Keşfettik tüm tonları.
Hadi sevgilim özgürlüğe, kitaplara, çiçeklere, güneşe gidelim.
Dokunma elimde düşlerim var.
Şimdi size renklerden baş etmek istiyorum.
Hayatıma giren ve belkide,
Hayatımdaki en güzel şeyler olan renklerden.
Mavi var mesela;
Sevmenin en samimi şeklini ondan öğrendiğim.
İçinde bulunduğumuz duvarların anlamsızlığını kavradım,
Dertleştim konuştuğum;
Birde yanakların kırmızısı var.
Birde davamdan asla vaz geçmem gerektiğini gösteren,
İnatçımı inatçı.
Ama;
Gün batımı kadar huzur veren,
Papatyadaki masumluk ortasındaki sarım var.
Mesela;
Öylesine enerjik ve hayat dolu ki,
Ona güneş diyebilirim.
Yeşilin öyle gözleri var ki.
Baktıkça doyamadığım çimenler gibi,
Neşeli bahar kadar güzel.
Öylesine sevdalısınız ki.
Tekrar aynı gökkuşağında, buluşuna kadar,
Her yer kap karanlık olacak...