Ve kırmızı
o hüzün deviren mutluluğun yanaklarımızda ki köylü duruşuydu.
Rengi belli olmayan yüzler arasında.
Hakikisinden insan
oluşumuzdu.
Aslında
Üzümün üzüme bakmasıydı belki
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
