Mavi Şiiri - Ömer Faruk Karaman

Engin sular gibi dalgalı gözlerin,
Her dem bir fırtına kopuyor üzerinde,
Bedenim bir kaya misali donuk ve serin,
Gözlerini arıyorum bir umut gemisinde...
Göz alırcasına mavi, öldürürcesine karanlık,
Gecenin içinde yol almaktayım,
Gözlerim büyük dikkatle etrafa dalık,
Boncuk gibi parlayan gözlerini aramaktayım...
Sen mavisin...
Benim mavimsin...
Sen mavi bir ümit, benim kaderimsin,
Her geçen saniye ölüm gibi,
Adım adım bana gelmektesin...
Seni bulduğum anda bitecek bütün dertlerim,
Gözlerinin maviliğinde boğulacağım,
Birden bir ateşle yanacak tümü ile bedenim,
Mavinin yakıcılığı ile kavrulacağım...
Mavi....
Seni her yerde aradım ben inan,
Gökyüzünde kuş oldum gözlerini bulmak için,
Denizin içinden çıkıp çıkıp dalan,
Bir balık oldum sana erişmek için,
Ama...
Her seferinde derinliğinde kayboldum mavi...
Mavi...
Deniz ve gök yüzü,
Sen kalbimin ebedi hırsızı,
Bulamadım hiçbir yerde gözünü,
Sonunda bir mavi uğruna,
Bitirdim şu ömrümü...!