Mavi Şiiri - Rubil Demir

MAVİ

Gözlerin denizlere, nazar ettiği günü,
Fırtınalarla oldu, dalgaların düğünü.
Yarıldı Kızıldeniz, vurgun yiyen kıyılar,
Anlatır karalara, tufanda gördüğünü.

Mavzer kurşunu gibi, kumsala zincirlenmiş,
Gülistana çevirdi, yaşadığı sürgünü.
Bulutlardan yağarken, yıldırımlar, şimşekler,
Semalar yere indi, görünce güldüğünü.

Kanaat denizinde, bir sultanın, kim bilir?
Varlık içinde yokluk, saltanat sürdüğünü.
Bunca zül, çile, bunca ıstırap, korku, zillet,
Pişirdikçe pişirdi, ateşledi gücünü.

Çektiğimiz hasretlik, kemikleşen sabrımız,
Kıyamete bıraktı, alınacak öcünü.
Gökler dindi, denizler sakin, Rubil adının,
Dürülen defterine, yazdılar, öldüğünü.