Mavi... Şiiri - Şair Aysegulguncan

golgota’da
çarmıhı bekleyen düşlerimin
çarpımından iki eksiğim
vasiyetim;
en meryem yanımdan
öp beni sevgilim…

saksıdaki begonya
saçların ibrişim ağıt
deniz de maviydi bir zamanlar
biz o zaman doğmamıştık

sevişmekse seviştik
geceye kanayan uçurtma
ve biraz çakıl taşı
fotoğraflara sarılmak gibi
mat ve soğuk
buysa yaşamak, yaşadık…

rıhtımlara sokulmak bir an
korkuluklara dokunmak gibi
ılık ve kıpırtısız
alnımda göz lekesi
halbuki eskiden maviydi gökyüzü
şimdi flu ne çıkar
bakmayı bildikten sonra
karartmalar korkutmuyor gözü

şimdi sen uyu sevgilim
dirik rüyalara
harman yangınlarına
ben el izlerine büyüyeyim
ihanet
ibadetten daha az yoruyor nasılsa

başaksız tarlalara gömdüm
yağmur artığı sevinçlerimi
iki aşkın toplamı
etmiyor bir yürek parçası
ah boşa
yok bu aşkın sağlaması
saydamım sevgilim
ben iyisi mi öleyim

camdan bir merdivenim
kaba vücutlar tırmanıyor basamaklarımdan
içim dışım ayak izi
oysa
şiir de maviydi bir zamanlar
biz o zaman doğmamıştık
şimdi kayıp sözcükler ansiklopedisiyim
ölü tenler biriktiriyorum içimde
“ve ben ne zaman,
kiminle sevişsem,
hâlâ seni aldatıyorum! ”

©aysegulguncan
ekimikibinon