Mavi Şiiri - Ayşegül Atmaca

yürüyorum kafam da binlerce düşünce tanımadığım yüzlere bakıp onlardan anlam çıkarıyorum gözler saniyelik selamlarda tanıdı tanıyacak gözlerim bu yüzleri hepsinde aynı maske düşünüyorum ve soruyorum kendime neden kimden saklanıyorlar ki ben bu kadar çıplakken birşeylerden utanmamışken onlar neden utanıyorlar ki yürüyorum bir çocuğun gözlerine tav oluyor gözlerim öyle yalansız öyle masum öyle canlı bakıyor ki git işine çocuk git işine diyorum sıyrıl bu kalabalıktan kurtar kendini kirlenmesin senin ellerin de kararmasın kalbin diğerleri gibi al işte sana veriyorum geleceğimi temiz bir yarın seriyorum ayaklarına gözlerin kadar olmasa da gökyüzü kadar mavi