Mavi Şiiri - Eylül Deniz Çolak

Ateşi sönmüş ezgiler var dudaklarımda
Portakal çiçeklerinin kokusu tenimde
Lacivert geceler nem düşürüyor içime
Mavi.
Gitti.
Tebessümsüz kaldım.
Aşkı ve özgürlüğü hangi mevsime sakladılar?

Hayat tuz buz olmuş ayna.
Kırık dökük aynalarda yüzüm.
Buğulu….Parçalanmış.
Gündüz düşleri gece düşleri
Hepsi geri kalmış aklımdan
Aklım düşsüz yüzüm gülüşsüz,
Yenildik kendi kaderlerimize ödünsüz.

Kızıla çalan bir akşamüzeri
Özlem büyük dalgalar gibi çarpıp duruyor içime.
Sonra yakamoz sonra kocaman ay düşüyor üzerime.
Mavi yok.
O bir daha gelmeyecek.
Fırfırlı etekleri ve uzun saçlarıyla
gözlerimden ona doğru sarkan kadını alıp gitti.
Başka hayata başka şiire gitti,başka bir şarkıyla.
Değiştim.
Anlamlandı.
Görmek istemedim yeşermeden çatlayan toprakları
O giderken gökyüzünden yeryüzüne düşen yıldızları.
Çekilen suları küsen tanrıları yıkılan ağaçları
Kapattım gözlerimi…Kapattım….Kapattım…Kapattım.
Sürüklenip gittiğini görmemek için gerçeğimin kapattım gözlerimi.
Uzun sürdü gidişi.
Her an dönecek,
Tanrıları küstürmeyecek
Yıldızları gökyüzünden yeryüzüne düşürmeyecek gibi
Uzun sürdü.

Gitmeyecek gibi gelmişti Mavi.
Bitmeyecek gibi gitti
Kendi yazgısına kırgın…
Gitti.
Uykusunda öldürülen bir aşktı o
Elvedası büyük.
Zamanı dar olan.
Düşmandı akrep ve yelkovan.
Sarsıla sarsıla yalnız bırakılan
Sarsa sarsa kararan.
Savunmasız ve kollanamayan.

Sonra soğuklar geldi.
Deniz mevsiminde.
Uzun.
Sır döken yağmurlar yağdı.
Islandım üşüdüm,onsuz kaldım.
Ne kaldıysa Mavi den hayatta,eskitti yağmurlar.
Onun gözlerinde yanıp sönen yıldızlardan mahrum kaldım.
“O” benim içimde ona saklanmış hayattan eksik…

Aşk yoksa üşüyüp kalıyormuş insan
Mavi yoksa donup kalıyormuş.
Sonsuz bir manasızlık gözlerde.
Ve bazen vakit geçirmek oluyor yaşamak
Hiçbir buluta sözü geçmeyen güneş gibi
Mavi de anlamsız bir tutsaklığa boyun eğiyor.

Aşkın kin tutmazlığına büründü duygular.
Tanımsız bir zamanın içinde tanımlı acılar.
Yüksek voltajlı elektrik tellerinde intihar ederken
Masamdan ekmek çalan kuşlar
Ayakuçlarımda ölüyor başını beklediğim anılar.

Tüm şiirlerimin adı aynı.
Aşk_ı katliam…!
Aşk
Su kadar saydam…

Yokluğunu çift kişilik yataklarda yatırıyorum onun.
İki küs katil gibi birbirini suçlayan.

Görkemli cümlelerin küçük Tanrısı.
Bir türlü kurduğu hayalleri yaşayamayan.

Nüksediyor eski hastalıklar.
Deniz mevsiminde üşümekten ölürmüşüm ne çıkar.
Mavi….!
Tanıdığım en güzel günahkar.