Mavi Şiiri - Nihal Memil

Sınırsız mavinin derinliğine bıraktım bedenimi,
Sadece hayallerim kalmıştı en diri!
Her bulduğumu sandığımda benliğini,
Son hızla kaybediyorum,daha hiç bulamadan seni.

En sonsuzlara gidiyorum çizdiğim yönde,
Ne bir korku,ne bir çekimserlik var içimde.
Yolumda zorlu manilerle,tuhaf duygularla heryerimde,
Bazen uçuyorum,bazen yürüyorum,bazen yüzüyorum
Sevginin selinde...

Kimi zaman yüreğimdeki tatlı meltem, kasırgaya dönüşüyor
Kimi zaman gözlerim yolunu gözlemekten yoruluyor.
Öyle bir an geliyor ki! kulaklarım senden başka sesi işitmiyor.
Dilim,duygularımı dışarı atmama izin vermiyor.

Durup durup korkuyorum,sebepsiz yere maviden.
Sanki seni benden alıp,o muydu? ebediyyen gizleyen.
Oysa göktede,denizdede, bendede yıldız var.
Yoksa tek senmiydin?
Onlarda olmayıp kıskanarak çalınan benden..

Bencil senmisin Mavi?
Hep dost bildiğim.
Bana onu çok gören senmisin Mavi?
Yaşamaya küstüren,hayatı haram eden,
Tek mutluluğumu,tek sevincimi ansızın göçüren,
Al benide yanına,ebediyete,
Aç mavi!