Mavi Şiiri - Atilla Adsay

Gün batarken bizim oralarda
Akşamlara bir hüzün çöker
Karlı geceler ayaz olur
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Gün batımında kuşların sesi
Uluyan çakal sesleri
Mart ayın akşamları karanlık geçer
Biz hiç mavi yi göremeyiz

İlkbaharda eriyen karlar
Akan sular bulanık olur
Oluşan nehirler korku saçar
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Biz hiç denizi göremedik
Ay doğmadan bulut kaplar
Yıldızlar körebe oynarlar
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Hayat renkleri renga renktir
Herkese tüm renkler gülümser
Bizim oralarda renkler alaca olur
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Yakamozu sordum yağmurlara
Dalgaları aradım denizlerde
Belki de mavi yanımızda
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Çok akşamları tek başıma bekledim
Mavi gözükürümü geceme diye
Yağan yağmurlar bir gün deniz olsa bile
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Barışı simgeler rahatlık sağlar mavi
İnsana huzur verir güven verir mavi
Dağın ardına mı göçtü mavi bilemem
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Nazar derler maviye
Mavi göz mavi gökyüzü
Mavi deniz mavi nazar boncuğu
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Bende maviyi bulamadım yeşili çaldım
Biraz da içine beyaz kattım
Yeşil ile beyaz karıştırdım
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Sonbaharda dökülen yapraklar
Çıplak kalan ağaçlar
Sararmış bitkiler üryan kalsa da tabiat
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Karasal iklimler çorak topraklar
Kuruyan dudaklar nasırlı eller
Gerilmiş yüzler sert bakışlar
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Kaderler hep ayni değişmez
Kimi dost kimi düşman bilinmez
Süstürülmüş insanlar konuşamaz
Biz hiç mavi yi göremeyiz

Gelinlerin duvağı karadır
Görmede evlilikler zindandır
Büyüğe karşı gelinmez adettir
Biz hiç mavi yi göremedik

Yaz aylarında açılan çiçekler
Yeşeren bitkiler az yaşarlar
Sonbahar gelmeden solarlar
Biz hiç mavi yi göremeyiz