Mavi.. Şiiri - Çetin Özcan

çoğaldıkça azalıyoruz..
bunca kalabalığın içinde..

önce buluyoruz,binbir güçlükle..
sonra kolayca..
eksiltiyoruz birbirimizi..

süratle giden bir arabanın,
lambaları geride bıraktığı gibi..
arkamıza bakıyoruz..
tek yönlü yolda..
dönemiyoruz..
geride kalanlara..

eksiltiyoruz birbirimizi...acımasızca..

gözlerimiz bile ıslanamıyor..
değermi.değmezmi kavgası arasında..

ne çoktuk biz bir zamanlar..
ne mutlu ne şen..
deniz,gök mavi..
dolunay kıskanç!

bir avuç kaldık şimdi..
ve hep eksiliyoruz..
arabadan uçaktan daha hızlıca..
bir avuç kaldık..sadece..

mavi deniz mavi gök,
severdi mululuğumuzu..
bizim mutluluğumuz
dahada mavileştirirdi yeri,göğü..

bizi kıskanan dolunay hayretler içinde..

yer gök renk değiştirdi..
gözümüzde güneş gözlükler
utanıyoruz..maviye bakmaya..

utanıyoruz..
geriye dönüp bakmaya...