Mavi Şiiri - Alaaddin Emre

bir yokuş başında durduk
kanayan yaralarımıza baktık
belki sadece bu bakıştı yangının nedeni
yaslı geçmişe takıldık nafile
salgın bir hastalığa yakalanmış gibi
yürüdükçe akşama çıkıyorduk hep
ardından geceye
gecedeyse ayın farklı bir duruşu vardı
yukardan bakar gibiydi yeryüzüne

biz kendi kendine bakarken içsel
çıkamadığımızdan olsa gerek
boğuluyorduk bulutlar arasında
kendimizin doğurduğu siste
soluğumuz kuş olup uçuyordu neredeyse
doğru teşhis koyamadılar hastalığımıza

çok mu yorgunduk yoksa

şimdi gözlerini görmek isterdim
beni kışkırtan mavi tutkunu bir kadının
deniz gözlerini
başak saçlarını
ona sorarsanız
saçları saman sarısı
kirpikleri mavi

ne ki hangi mavi
mavi o denli çok ki

gökten mi gelmeli
denizden mi
yoksa kendinden mi
yorgun
solgun bir mavi

sizce

sizce bir şiir mutlaka bitmeli mi

27 Temmuz 2007, 02.00