Mavi Şiiri - Veysel Çeliker

Çok kalabalıktı
Bakıyor görmüyordum
İtiş kakış

-Merhaba
-Nasılsın?
-İyi
-Hep bildiğin gibi…
-ihmal ediyorsun ara beni…

Nihayet sakin bir köşe

Artık çalan müziği duyabiliyorum
İçkim geldi
Bardağı avuçladım
Buzlar şöyle bir kıpırdadı.

Boğazımdan aşağıya sıcak
Sanki bir kova ateş aktı.
Kendime geldim
Gözlerim açıldı

Hafif yana döndüm
Karşımdaydın…
Çöl bitmiş serap gerçek olmuştu.
Bugüne kadar gördüğüm en güzel maviydi

Kirpiklerin kaşlarını açmış
Gözlerinde ki maviyi bana ulaştırmıştı
Tenin o kadar aktı ki
Yemin ederim damarlarını sayabilirdim.

Omuzlarına dökülen saçlarını
Şöyle bir yana attın
Kokun saçının her telinden her bir yana dağılıyordu.
Nefesin nefesim oldu

Gözlerine baktım
Denizler gibi dalgalı
Gökyüzünden bile hülyalı
Gördüğüm her maviden hülyalı

Gördüğüm her maviden daha maviydiler.
Sen bakamıyordun
Tufan olmuş yağmur
İçinde fırtınalar kopuyordu

Bu hengame için de
Sen
Korkuyor
Ürkek
Sığınacak bir liman arıyordun.

(BURSA 20.05.2006)