Madem ki son durak Hakk'kın dîvanı
Fâniye el vermez, etmeyiz meyil.
Mâvera yoluna dizdik kervanı
Tükenen ayaklar, gönlümüz değil.
"Meziyet ne" dedik, dediler "edep"
Menzile götüren iz aradık hep
Öğrendik ki kibir helâka sebep
Nefsimden talebim; "secde et, eğil!"
Naz etse tan vakti, gecikse sabah
Geceyi incitmez, demeyiz "eyvah".
Görmeyi bilenin gönlü hep ferah
Rabbin varlığına sormayız delil.
Aşk odum ilâhî, gam çekmez külüm
Rahmet-i Rahmân'a tam tevekkülüm
Maksadı Mâbûd'a neylesin ölüm
Vuslat ne bilene dosttur Azrail...
Mecit Aktürk
Kayıt Tarihi : 1.1.2011 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!