Mavedi Şiiri - Yusuf Çeliktaş

Baba sen, eline hiç silah almamıştın!
Kimse de anmadı adını anahaberde
İki üç dost meclisinde bile
Sadece ben ve annemin ölümü vahşice bulundu,
Adın da yazmayacak mermer bir kabirde.

Hani o alev yağan gecede,
Miraca tanık bulutların,
İsaya tanık kuşların toplandığı
Ve sağanak sağanak felakete
Ölümün tek sığınak olduğu karanlıkta
Annemi ve beni gövdenin altında saklamıştın.
Yumdum gözlerimi o serin, sahte seyranlıkta.
Zekeriyayı saklayan ağaç gibi
Bizle birlikte seni de biçtiler.

Baba, o çınarın ölümünü kümse hatırlamıyor.
Seninkini kimse görmüyor.
Hep kadın ve çocukları öldürülür,
Babaları ölür zannediyorlar.

Kollarıma ismimi yazmıştın,
Koyduğun ismi şimdi 29 numara ayağımın
Baş parmağına astılar.
Elbiselerim kıpkırmızı bak, Resule de göstereceğim.
Evimiz sanki çamurdan, yığılmış yere
Saçlarım pıhtı pıhtı kan,
çok tokam var gibi görünüyor bak baba, bak!
Ve burada Peygamberi taşıyan buraklar,
Alev kusan uçaklara sağır!
Senin hiç adın sıfatın yok baba, halbuki;
Senden başka her ümmet erkeğinin kalbi yağır!