bu dunyada olmamizin en korkutucu yani yasamamizdir,
yasarken olen cok kisiye rastladim da olurken yasayani yok,
tertemiz pamuk ellerle oksasiyin beni anne cok sevindirdi,
korkunc bir manzara ile karsi karsiyayim dunya denen yerde,
hasret sancisi cekenler bilir mi bilmem cektiklerimi,
bir baksana sadece canavarlar ve ortasinda bir adam,
kirmizi bir isik saciyor ustume tukenmeyen,
melekler korur insani her yandan ama canavarlar cok ac
Kayıt Tarihi : 5.6.2010 14:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!