Matruşka Şiiri - Soner Hançer

Bir ağaç dikmiştim umutlu günler için
Zamanla döküldü yaprakları
Kurudu, kırdılar dallarını sonra
O da tanıyamadı kendini hızla
Bıraktıklarını çöpçüler topladı kaldırımdan...

Bir gün aynada kendime baktım
Gittikçe yabancılaşıyorum sanki
Başka bir yüzdü belki beklediğim
Her ize kefil olmuş ruhumdaki talan...

Ölüm de kolaylaşıyor zamanla
Yaşanan acıların ardından
Tanıdık gelmesi koparıyor yaşamdan
Ve sıcak aydınlığıdır etrafını saran...

Esasında matruşka gibidir herkes
Bir silueti kaldırdığında başka bir insan
Ve onca şeyin ardından
Gerçek diye elimde kalan
Tek şey bensem eğer
Her şey yalan!