artık karanfillerimi koklamayacak mısın
bırak üzülme, onlar utansın
yeterdi oysa yanı başımdaki varlığın
biliyordum ki, nefeslerimi verdiğin gibi alacaksın
solmuş çınar yaprakları
Söndü evime giden yolların sokak lambaları
Karanlıkta kaldım bekliyorum beni bulmanı
Bulup tüm ışıklarımı yeniden yakmanı
Belki biraz sevgi, öpücük ve sarmalamaları
Bir mayıs gecesi yüzmeyi özlediğini söylemiştin
ne zaman baksam gözlerine
uzun uzun
dalarsın o gece zihnime
ağlatır ağlatır gidersin
ben dağılırken yine
çizgili kelebek
kanatlan gönlümde
gökyüzü pembe renginde
çok mu üşüdün yaz mevsiminde
rengin turuncudan kahverengi
sonbahar yaprakları ve çiçekleri
hiç bana güzel olduğumu söylemezdin
çünkü sevildikçe güzelleşilir, bilirdin
bana hiç gelmezdin
hep aynı yerde beklediğimi bilirdin
bir ekim gecesi, gök boyanırken kızıla
sen varsın, her savrulan yaprağın ucunda
asılı kalıyor umutlarım bana tek bakışında
öpülmüyor dizimden ne kadar yara alsam da
bir ekim gecesi, kalbim bağlarken karaya
sevgilim biz öldük
ama hayat devam ediyor
yaşlar firar ediyor gözlerimden
ama sorsam sana yağmur yağıyor
sevgilim bize hep gece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!