Matmazel Şiiri - Emirhan Cesur

Herkes az biraz cehennemliktir matmazel,
Madam,
Ya da ne kaldıysa killi tabutunuzdan.
Bir yaz günü,
Giyilmez kışlık çarık,
Takılmaz başa kalpak,
Bir kabza, bir kabzan.
Başı aziz ile başlayan bir okulda,
Yeniymiş gibi duran,
On yıllık bir sırada,
Yazılmaz edebiyat,
Durur ya raflarda.
Bir günah,
Afaroz,
Ve yeni bir güne uyanarak,
Öyle demişti eski evin,
Leydisi,
Günahların hepsi,
başaşağı kuyuya.

Her ruha bir tılsım matmazel,
Biraz ışısanız yeter!
Periler tarlaları koruyor,
Hasat ayları,
Gökkuşağının kemeri kopuyor,
Bir cüce bir külçe altını,
Az görüyor matmazel!
Oysa biraz ışısanız,
Yeter.

Ama kördüğüm atılmaz bir ipe,
Tekrar açmak istiyorsanız,
Kedi otu verilmez kediye,
Fare kovalatacaksanız,
Ama bilmiyor olabilirsiniz,
Bilmez her kimse matmazel,
Sevgiler ölüyor,
Oysa biraz ışısanız yeter!
Bir iplikle örer zamanı,
Saatindeki örümcek,
Arkasındaki vesikalık,
Kösteğindeki köstebek.
Zaman akıyor,
Ama kaybolmuyor da matmazel,
Hiçbir şey için değil,
Çok geç.
Üstüne mezartaşınızın da,
çıkarsak
kazısak,
Herkes az biraz cehennemliktir matmazel,
Az biraz.