Matine Şiiri - Enes Sarıca

Benim sana olan zaafım şiirlerimde gizli.
Yazdım durdum, harfleri boğazıma dizdin.
Sen gecenin görülmeye değer matinesi.
Yıllar eskitemesin, sen hep mazidesin.

Gecenin köründe saçların güneş gibi.
Arasından geçerdi parmaklarım, küserdin.
Bir derdim var tıpkı İStabul gibi.
Bu derda deva bulamaz işinin piri.

Bu saatler bana hep Eşref Saati.
Odamda ben hariç herşeyler sakin.
Masa sakin, kalem sakin, kağıt sakin,
Bizler hala bir umut bekleyenleriz.

Yorgunluk süsü verilmiş bedenime.
Yorgunken yazmak benim ne haddime.
Kurallar koydun geçmişe geleceğe.
Uzaklar oldu, benden uzaklaştık hep.

Ona beni anlatır mısın yaşarken.
Yada beni nasıl öldürdüğünü, yaşarken.
Babam hep derdi ''olum yaş erken''
Baba dedim ''sen öldün mü yaşarken''