Matilda Şiiri - Ömer Şanlı

“Bir başkasına bağlı düşler kurmaktan ne zaman vaz geçeceğim Matilda?
Ne zaman varacağım beklentisiz ilişkilerin huzuruna?
Mutluluklarım hep başkasının vicdanına emanet.
Yazık!”
Kendi merhametimizdi cesareti veren hâlbuki Matilda,
Bilemezdik arsız yalanlar ardındaki gerçek maskeyi
Tiyatro mizanseni gibi sahneleniyordu sevgiler
Tek piyeslik bir oyunun içinde dönüyordu türlü entrikalar ve perdeler tersten açılıyordu
Gerçeğin gölgesi düşüyordu duvarlara, sırtımızın dönüklüğünden göremedik
Göremedik gölgenin içindeki hercai aşkları Matilda
Kafaka’yı düşünüyorum, söylemindeki acı gerçekliği
Kendinden özür dilemek ne zor geliyor insana ah! Bir bilsen Matilda
Nefret ve kinden beri bir dünya var içimde
Istırabını anlatırken gülücük saçtığımda utandım Matilda
Nasıl bir ruh halinde algılamışım seni,
Gözyaşlarında yitip gitmek, yok olmak istedim o an
Ben, biz, ne uzakmışız biri birimizden.
Belki de yaşantıların getirmiş olduğu bir gafletti beni bu şuursuz eyleme iten.
Kalk gidelim, ıra yalım bu kirlenmiş yüreklerden Matilda
İkarus'un kanatlarını takışalım, yükselelim birlikte
Gökyüzünün penceresinden dünyandaki gölgelere bakalım
Öyle bir düşüşümüz olsun ki Matilda
Bizi soranlara yüzümüzdeki gerçek bir gülücüğün tebessümü kalsın