Matemimde Gizlerim Sevgiliyi

Dönmez uğurladığım hiçbir yolcu,
Bir mendil yolculuğunda koyup giderler…
Kaybetmenin ne olduğunu çok iyi bilirim,
Ben o kaybedişleri;
Yüreğimin derinliklerinde hep hissederim…
Bakışlarımı bir hüzün kaplar,
Ceza görmüş şımarık bir çocuk gibi olurum,
Gözlerim oracıkta asılı kalır,
Sevgilinin hayalini gözlerimde hapsederim…

Esen rüzgar hayasızca ıslık çalar,
Rüzgarın yüzüme vurduğu o haşin yeli,
Yanaklarıma gelerek çarpar,
Ve yine deli rüzgarda süzülerek akar gözyaşlarım…
Sonrasında hoyratça yağmur başlar,
Gözbebeklerimi bir ninni gibi eğletir,
Ben ağıtımı gizlemeye çalışsam da,
Gökyüzü benim yerime ağlar,
Ama bana hayat yağmurdan sonrasında,
Gökkuşağını artık beklememeyi öğretir…

Kalbim göğsümün içinde titrerken,
Tutmaya çalıştığım gözyaşlarıma yinede hükmedemem,
Ortalıkta perma perişan kalırım,
Darmadağın olup kahrolurum…
Bir yandan zifiri karanlık siyahında ilerlerken,
Diğer taraftan uykularım sürgünlere gider,
Talan olur büsbütün hayallerim,
Dönüşsüz yolculuklarda çalkalanır dururum ben…

Bunda da deli gönlümde bir at peydahlanır,
Başıboş şahlanır durur,
Sanki bana nazire eder…
Çatılır kaşlarım omuzlarım sarsılır,,
Ona da hiç gem vuramam ki,
Dizginleri koparak iki elimde kalır,
Ay ışığında koştukça kudurur,
Sabaha dek yarış tutar yüreğimde…
Çaresizce matemimde gizlerim sevgiliyi,
Artık alaca şafak söktüğünde,
Oda gözlerimden ırayarak kaybolup gider.