Matemim Şiiri - Emrah Özcanan

Bir tutunmakti yüreğimi yüreğine bıraktığımda
gözlerinde kaybolmakti cesaretim
en güzel matemimdi hasretin
şimdi oturupta ayrılığı kabullenmek mi sevmek
bir anlam veremediğim yerde...!
Sende yok olup var olmayan ben
yüreğinde belirsiz kimliksiz bir ten
kalmış elin avucunda
çıkmaz düşler sokağında
bir anlık zevkten başka
sevmek yerini bulmuş belli yaşta
anlar olmuşum ama küçüğüm duygularım kıymetsiz
sevmek ne yaşta nede baştadır
sevmek kalptedir kalpten sevmektir
benimde kalbim var her ne kadar küçük olsamda...
Şunu bilmeni isterim ki yüreksiz
şuan boşluğundayim en dibinde
yokluğunu hissediyorum en derinde
bir hançer yarası gibi yanımda peşimde
alıngan, kırılgan olmuşum senden sonra
duygusallığıma dokunur bütün nameler
duygusallım dilime dolanır besteler
ama sana birşey berli etmedim...
kendimi terkedilmişliğin sokağında bırakmışken
bir türlü ayrılığa sebebiyet bulamadım sevdiğim...
Olsun dudaklarımda şarkı olmuşsun gece vakti seher vakti
uykumu kabusla bölen bune şafaktı
yüreğime kuşku düşürdü de gitti
artık bende korku vakti olmuşsun
olsun yeterki senden olsun
lakin ayrılığın müstahak olsun....!