Matemde ki Sevgiliye Şiiri - Hayriye Aygül

cayır cayır
yanan orman denizi gibi
duman dumansın gözümde
yüreğime sancılar ektin,
bulutlardan
sicim sicim yağarak
çağlayansın gönlümde
seni unutmak mı
ölüm daha ucuz olurdu
matemdeki sevgiliye
verdiğin acıların yükünden,..
*
çare değildi
miras bıraktıklarının tümü
azaptı ömrüme
ben sana yangın, sen kaybolan serap
ömrümden ömür alan giderken elimden,
yüce dağlara yağmur yüklü bulutlara,
hazanda yaprakları
sürükleyen delice rüzgar anlatıyordu bana
matemde ki sevgiliyi
*
çağlayanların sesinde
girdaba takılanların arasında
duy nehirlerle çağlayan hasretimi
ey sevgili duy seller gibi sana akan özlemimi
duy beni ey yar duy ne olur çığlığımı,
kapatmadan kara toprak üstünü,aç gönül gözünü
doldurmasın toprak sevgili diye kalbini
dünyam yıkılır başıma ,
alev alev sararken hasretin matemde ki sevgiliyi,

yol çizdim sensiz ışık aradım aydınlık adına ömrüme
gökkubeyi arşınladım umutsuzca
kaderim üzüntüden yasta gözlerimin feri tükendi,
kanatsız çaresiz
kalakaldı bir başına hayallerimle ortada umut
unutabilir misin?
ömrünce sana emek vereni ,
unutabilir misin matemdeki sevgiliyi
*
sabır sustu,aştı kendini dağıldı aleme
sema yarıldı yıldızlar yer açtı ziffiri gecelere
samanyolu karanlıklara gömüldü
kısmet kapısı kapandı kirpikler değmez oldu birbirine
arasına okyanus girdi yer kalmadı matemdeki sevgiliye
ayrılık düştü aramıza,
yazık oldu birleşemeden,ölümle ayrılan kalplere...

12 Ağustos 2018 Almanya / Senem Hayriye Aygül