Hayatın tanjantını hep aradım durdum
Aşkın kosinüsünü hesaplayamazdım
Aşk ile hayatın birleştiği açının sinüsünü hiç bulamadım
Yalnızlığın aşkla birleştiği noktanın kotenjantında hep takıldım kaldım
Acının karekökünde boğuldum
Rasyonel sayılarla çarpılıp durdum…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta