Matem, Zehra Yaden Şiiri - Zehra Yaden

Geçen günlerin geçmek bilmeyen izlerini taşıyor gibiydi, göz bebeklerine yansıyan hisleri.
Buna “hayat” diyordu bir amca.
Onun da cenazesi birkaç ay öncesindeydi.
Anlıyor gibiydim,
hislerinden yorgun olamazdı dizleri.
Ve sabahları kesilince selâm sesleri,
terk edilmiş bir evin karanlığı çöktü o sokaklara.
Gündüzler ödün vermezken gecenin kederinden,
anılar çatlatırdı kaldırım taşlarını,
geride bıraktıklarını.
Ondan geriye bir dolu yaşanmışlıkla nasihatleri,
bir de hayattayken yanında duran hayat arkadaşı kaldı.
Bilmem buna miras denir miydi.
Gerçek dışıdır hep var olanın ani gidişi.
Şiire yansıtması olanaksız bu hissi,
yaşar gibi bu ruhtan bağımsız birisi.

²⁹'¹⁰'²⁰²⁵