Matem Rüzgarları Şiiri - Osman Koçar

Bir dönüm noktasıdır benim için ellerin
Ve mahur bir beste gibi sözlerin
Bir kuşkudur içimde gözlerin
Ağlar dururum gizlice

Hayalin tüllenir gözlerimde
Gülüşünü hatırlarım gözlerinde
İpek saçların savrulur
Rüzgarın ellerinde

Gidişini seyrederken ardından
Matem rüzgarları sarar bedenimi
Hüzünlü gözlerle seyrederken seni
Ansızın bırakıp gittin beni

Sen farklıydın…
Gözlerin vardı bakınca içimi yakan
Ellerin vardı tutmaya korktuğum
Sözlerin vardı hasret kaldığım
Gülüşün vardı içimi eriten

Ve ben vardım uzaktan seni seyreden
Senle iken dili tutulan
Senden uzakta iken içi burkulan
Yine ben vardım
Seni herkesten kıskanan