Matem Gibi Şiiri - Seval Kemertaş

kaypak bir rüzgar esintisi
bir imbattı avurtlarıma dolan
bu şehir,
bu yedi tepe sen kokuyordu
dudaklarında denizin tuzu
teninde yosunlar ağlıyordu...

önce vuruştum,
sonra yenildim sana
hiç bir şeyim kalmadı sevdamdan başka
kim bilir kaç yanardağ daha büyüyor
ömrümün ıssız sularında
kayıp sevdalar kenti yüreğim
şimdi buram buram sisler altında
boğulurcasına...

mağlup bir sevgi,
bir matem bıraktım sende
şimdi çok uzaklarda ellerim
acıma! .
son kurşununu da sür şarjörüne
vur beni! ..
vur firar eden umutlarımı
vur ki gömülsün son bulsun bu cinnetim
ağlamıyorum desem de inanma sakın,
yalnızlık yağmurunda sırılsıklam yüreğim...

şimdi bu kentin sokaklarında
bir aşkın enkazı duruyor,
külleri savruluyor semalarında
yaşam öyle ağırlaştı ki omuzlarımda
sanki kalbim darağacında,
ilmeği olmuş geceler
haydi öyle durma! ..
bir mezar da sen kaz ömrüme
bak! ..simsiyah bir matem gibi
sevdam düşüyor ayak uçlarıma...

13/06/2003