Matem Evi.. Şiiri - Teoman Özgün

Tükendim kalmadı artık takatim,
Matem evine benzedi kalbim,
Musalla da görünce tabutunu,
Döküldü yaşlar yana yana,
Kalbi kırık bıraktığın yetimi görünce,
Perişan olup ağıtlara karıştık,
Babanın yorgun ve dertli kalbine,
Hasretinin acı çığlığı düştü kardeşim,
Artık nefesimi göğüs kafesine hapsettim,
Kalbimi kan gölüne çevirdi dertlerin,
Bir anlık da olsa gel yanımıza..
Nazlı kızına gece gündüz,
Kalabalık şehrin boş odaları ev sahibi oldu.
Yokluğun da yalın ayak yürüyor,
Kanla büyüdü Zeynep'in kalbi,
Dönsün gurbetten yardıma gelecek olan,
Ki uzanıp tutsun artık ellerini..