kaç şarapnel parçası paslandı derinlerde, içimin astarını yırtarak
okul koridorlarında duvara çaktığım kalbim, ne öğretir;
tükçe derslerinde acıya yontulmamış ana kuzularına
gözyaşlarını toplasan en fazla on bir yaşında,
yaralı bir kurt gibi iniyor gözlerinden, zarif, kalibreli korkusu
sökülür takılır yaptırdım acılarımı, çek bir perde, uyanmasın mahalle
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta