Yatıyorsun ölüme her gün
Yine ve yeniden şimdi,
Serseri mayın gibi savrularak
Yatıyorsun yine ölüme…
Sırtında zorbanın keskin bıçağı
Uçuruyor aklını başından yine,
Saplıyor yüreğine tırnaklarını
Böğründe santim santim ölüm!...
Durduğu yerdesin hayatın
Ellerin kavrulmakta kordan,
Yakalayacaksın uzatsan elini
Karanlık yüzünü dünyanın…
Eriyorsun kırık kabuğunda
Beynini kemirmekte güneş,
Kuruyor bedenin susuzluktan
Kömürleşmekte iri gözlerin…
Hissetmiyor artık ayakların
Ateşine bastığın korları,
Koşturan insanlar içinde
Çöl ortasında yapayalnız…
Hayatın ucundasın yine
Yalpalayarak boşluktasın,
Ruhunun önünde diz çöktüğü
Hissettiği yerdesin ölümün…
Kayıt Tarihi : 26.2.2019 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Saygı benden ümüt güngör
Hayatın ucundasın yine
Başlangıç mı bitiş mi?
TEBRİKLER
TÜM YORUMLAR (20)