Matem Şiiri - Atilla Diş

Usul usul vurur akla gelen de
Defter kağıt kalem bilmez bildiğin
Açıp avcu gökkubbeyi delen de
Bilir şair bilir bilmez sildiğin.

Akşamları demli demli yapan da
Davşan kanlı çaydan şorlar verirdi
Her dem sarhoş ol Cemâle tapan da
Hepsi senden senden senden gelirdi.

Hamdım elde tespih tanem boyunca
Mâzilerden şıklatarak çektiğim
Bir şarkıydı bu ruhumu soyunca
Kalpten kalbe intizarlar ektiğim.

Puslu bir akşam dışarda yağmur var
Sevda gemisinde tarafım sancak
Yaşam okyanusmuş bir mezar kadar
Kalbim çürür, aşkım var imiş ancak.

Ve yorgunum, hayat yoruyor beni
Geçti geçer bu gencecik yaşımda
İstanbul! Ruhumun kara kefeni
Ağart saçımı bu son savaşımda.

Anlatma yâr şu başına gelen de
Bir akrabın bir akraba nettigin
Hangi akrab akrabayı delen de
Aşktan etti, akrab etmez ettigin.

Sazda beller ninni söyler dilinde
Birkaç fersah dua yollar annemin
Kanla kurmuş kahramanlar ilinde
Meçhûl mâzimde hep senin mâtemin.