Matem Şiiri - Selahattin Koca

Gitmeyi kafaya koymuşsa, fayda etmez dur demesi.
Kursakta kaldı yaşayamadık, bitti gençlik hevesi.
Sanki, dünya üzerime kilitlenmiş dev kafesim.
Kesildi gidişinle beraber şehrin kirli nefesi.

Tavrın o kadar soğuk ki gören der bu umursamaz.
Sen gittiğinden beri uğramıyor huzur bana.
Seven insan sevdiğinde kusur aramaz.
Gözlerine baktığımda sanki dururdu zaman.

Okumayı bilmeyene zor gelir tabii satır arası.
Canlanıyor gözümde yine o lanet hatıra, nasıl.
Bizi bu hale getiren bu gemiyi batıran asıl.
Senin o bitmek bilmeyen kibrin ve ihtirasın.

Sana göre hava hoş gidişin basit bir sorun mu.
Herkes haklı tabii herkesin acısı kendine yorumlu.
İnsan sevda kalesinde düşmandan korunur.
Beni içerden fethettin bu yüzden yenilgim zorunlu.

Gitmek için uydurduğun o sudan, komik bahanen.
Senden beklenen bir performanstı, kutlarım şahane.
Ben canımla uğraşırken sormadın bir gün daha ne.
Senin yüzünden viraneye döndü şen şakrak hanem.

Zamanla geçer diyorlar, insan her yokluğa alışır.
Belki küs giden kaderimiz mahşerde bir gün barışır.
Aklım firar eder geceye, hayalin dumanla karışır.
Zaten bu kalleşlik, ancak senin gibi birine yakışır.

Alıştığın o lüks hayat, benim garip sevdama bol gelir.
Temizlemeye kalksam üstünden çıkar inan tonla kir.
Sanma ki bu dünya sana kalacak, bu son değil.
Sana ayrılık basit, bana nefes almak bile zor demi.

Gözündeki o perde kalkınca gerçeği elbet görürsün.
Gururundan ödün verip belki yerlerde sürünürsün.
Şimdilik o sahte zaferinle keyifle övünürsün.
Günü gelince kendi kazdığın o çukura gömülürsün.

Seni vicdanınla baş başa bırakıp vedamı ederim.
Taşıyamaz omuzların bendeki ağır kederi.
Satılığa çıkarsan inan etmez beş kuruş ederin.
Sildim attım defterden, seninle olan o kaderi.