Matem Şiiri - Yusuf Bozdemir

Uykuların kaçıp uyanınca gecenin bir yerinde
Vicdanının çığlıklarını dinle
Başını koyup uzanınca dizlerimde;
Hatırla eski anıları; biraz hüzün, biraz kinle.

Sen vazgeçtin benden, ben senden değil
Umutsuz şarkılar artık acılarıma merhem değil
Çabalarım yetersiz bir o kadar da uykularım
Yoktu seni düşünmekten arta kalan zamanlarım

Artık yastığın soğuk tarafıyla uyuyamıyorum
Senin sıcaklığın yok, üşüyorum da zaten
Koca yatak dar geliyor; sığamıyorum sensizken
Hep bir kahır, hep bir keder, bir o kadar da matem

Çıkmadı aklımdan gözlerin ve tenin
Hasretin eyledi mecnun; dertliyim, divaneyim
Sensiz ıslandım yağmur yağan sokaklarda
Her damlasında sen, her adımım sana

Sensiz geçirdiğim ilk kış, üşüdüğüm ilk bahar
Güneş bile yakamadı ateşiyle, sensizlik kadar
Her titrememde hatırlarım o sıcak tenini
Biraz olsun ısıtır, kaybederim kendimi

Gözlerin uçurumum, çekinmem atlamaktan
Aşkından beter oldum, kahroldum saklamaktan
Geç oldu kaybettiğimin varınca farkına
Diz çökerek ağladım, dua ettim Tanrıya