Bir zemheri ayında uyanınca yokluğumla, açınca ellerini üzeri buzla örtülü mezarımın başında.
Hangi dua, hangi dilek uyandırır beni o derin uykudan.
Yalvarsan da, ağlasan da, haykırsan da, bir daha sarılamayacaksın boynuma.
Kemiklerini kırarcasına derin bir sızı gibi gireceğim ruhuna.
Ben Matem; içindeki erimeyen buzun ta kendisiyim.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta