Masun Yüzlü Kadınım Şiiri - Mehmet Nur Dal

Anlatıyorum seni masum yüzlü kadınım
Kabuk bağlamayan yarası aşkımın
Heyecan dolu, ipek tenli, mis kokulu... Kadınım
Hoş geldin hayatıma tesadüfen

Belki de hayatımın üç aylık tesadüfü
Bitmesin ama belki de sen hayatınım teneffüsü
Gözlerim ilk defa görür böyle masum yüzlü tebessümü
Aklımda canlanır güzelliğinin tecessümü

Varsa yoksa aklımı meşgul eden kadınım
Şaşkınım, birazda yorgunum
Gözlerinin siyahından buldum hayatınım rengini
Sensiz günlerim sabahı olmayan akşamlarım gibi

Kalbinin duraklarından al beni
Yüreğimden kâğıtlara döktüm seni
Çocuk olmak mı âşık olmak mı?
Çocukluğumda yüreğime sakladığım oyuncaklarım gibi sevdim seni

Bekler misin beni çaresizce beklerim seni
Sana nasıl uzak hissederim kendimi
Aşkımı itiraf edemem kaybetmekten korkarım seni
Bir damla sevgine karşı kararsız mıyım?

Varsa yoksa aklımı meşgul eden kadınım... Köle gibi aşığınım
Ben sana hayranım ilham bana mustarip
El ele tutuşup ta yürür müyüz bu yolları musahip
Sen yoksan acıların yoluma yolcu gitmekse nasip

Sevgisiz yurtlara sığınıp filmlerden hayal edersin aşkı
Hakkıyla alınacaksa eğer ıstırabını çekerim aşkın
Gözümden düşen damlalar gönlümden yurduna taştı
Suyun üstüne çıkan duygularım toprakları aştı

Sevişen mevsimlerden, gecemi gündüzümden çalan kadınım...Şaşkınım
Aslında seni benden çalan uykularına kızgınım
Umarsızca davranışlarına, kaçışlarına dargınım
Sevincimi bir bilsen oysa bakmadığın telefonlarıma kırgınım

Ne demeli ben ve sen hariç herkes bizi âşık sanıyor
Görmemiş gözler duymamış kulaklar yanılıyor
Seni şiirimde anlattım masum yüzlü kadınımdan düşen bir parçasın
Kalbimdeki kadına Seni Seviyorum diye bilmek veya küçük bir hatıram kalsın...