Masumluk Şiiri - Kadircan Özsoy

Mazideki hatıralarımı ararken,
Issız bir ormanda buldum seni.
Titriyordu al dudakların.
Karanlık üşütmüştü seni belliydi.

Çıkardım yavaşça hırkamı.
Koydum naifçe omuzlarına.
Korkmuştun şaşırmıştın ilk ama,
Hafif bir tebessüm oldu suratında.

Sordum kimsin neredensin.
Cevap yok...
Dedim nasıl geldin bilir misin.
Yine cevap yok...

Bu böyle olmayacak dedim.
Sırtladım seni gülmeye başladın.
Komik olan ne dedim .
Sustu içten gülmelerin.

Küçük espriler matraklıklar,
Yaptım ama yüz vermedin .
Soğukça gözlerin değişmedi.
Hep ifadesiz kaldılar bana karşı.

Eve varınca bir afalladın,
Sanki önceden görmüşsün gibi.
İçeri girer girmez rahatladın,
Sanki evindeymişsin gibi.

O gece sabahladım,
Ne yapacağımı düşünerek.
Başucunda sayıkladım,
Karışmış zihnimi dizginleyerek.

İstemsizce daldım uykuya.
Kabuslardan kaçıyordum yine.
Sıcacık bir buse uyandırdı beni.
Kalk dedi gitme vakti.

Kapıyı araladın yavaşça.
Hafifçe güldün suratıma.
İsterdim durdurmak ama olmadı.
Gitme dedim ama dönüp bakmadı.

"Güneşin Doğmaya Korktuğu O Sabah Kaybettim Masumiyetimi."