Masumiyetin Hikayesi Şiiri - Vasih Moyan

İstanbul'da bir afişteyim rüyamda
üzerimde cesetlerden bir zırh
ve tüm savaşların kanı var saçlarımda

Mezopotamya’lı bir kadınım oysa ben tüm doğurganlığımla
medeniyetlerin en ücra ve en son kum tanesine kadar
yudum ve eledim günahlarımı
şimdi saçlarımda güneş, eteklerimde toprak
ve ellerimde bereketi geçmiş asırların…

bu topraklar ki acılar bohçası
dikerim , dikerim yama tutmaz
dökülür orta yere yaralarım
gayrı bunun yok çaresi
​
ah be Anka kuşum
“nesini sevem ben yalan Dünya’nın”
ağzımda çiğnediğim cesetlerin kokusu
yaktığım dağlar
kestiğim meme uçları kadar
masumum !!!!
sol yanını sıcak tut
ki göğüslerin döş kalsındır…