Masumiyetin Doğuşu Şiiri - Şimal Öztürk

Bu nasıl bir gün doğumudur,
Gözlerini mi araladın
Sabahın kırık soğuğunda?
Donmuş kalbime değdirme kalbini.
Isınırken hiç oyuncağı olmayan
Bir çocuk edasıyla
Yanaşıyorum sıcağına.
Masumum, tüm yalanlar karşısında.
Ellerim bağlı ağzından çıkan her kelimeyle .
Bu yüzden şaşırıyorum,
Kendi halime.
Özgür bir ruhtum
Fakat senin eşsizliğin karşısında
Hapsolmak istedi benliğim.
Aydınlığına çekildi tüm karanlığım.
Hala korkuyorum,
Sana gölge olmaktan
Ve hala korkuyorum
Sana karıştıkça mahvetmekten.
Daha önce hiç sevmedi ki bu kalp.
Sevmeyi öğreniyor gönlüm,
İlk adımlarımı atıyorum seninle.
Ellerimden tutmuyorsun belki
Ya da öğretmiyorsun bana
Nasıl adım atmam gerektiğini
Fakat emeklemeden koşuyorum ben sana.
Gittiğim yol ya benlik değilse diye düşünmeden
Geliyorum geçtiğin yollardan.
Karşılaşırız belki,
Kalplerimizin köşe başlarında
Ya da uçsuz bucaksız düşlerde.