Masumiyet Müzesi Şiiri - Sibel Erenözlü

Yatağımızın üzerine doğan yeni bir günle uyanıyorum
Trampet çalıyor gibi
güvercinlerin aşkları çatıda
Oysaki saatler geçerken
Masumiyet müzesi gibidir
Çatı katında gizlenenler
Kimler gelmiş kimler geçmiş
Hangisi kutuda
hangisi albümde
yazılan notlar
kameraya takılanlar
Ve
İçimdeki ümit yerini yasa
bırakmakta
ayaklarım yere bastığı an bir cinayete kurban gittiğimi hatırlıyorum başına gelen tüm talihsizliklerinin bedelini bana ödetiyordu
beklide gözlerimde
Ona olan sevgiyi aşkı gördükçe beni daha çok öldürüyordu özlemlerimi öldürüyordu
İçimdeki çocuğu
Gözümdeki yaşları
Sessiz çığlıklarımı öldürüyordu
İlk kezlerimin azraili oluyordu sırat köprüsünden geçiriyordu beni kaç kez