Masumiyet Şiiri - Hasan Yılmaz 2

Masumiyet

Kuşları niye vururlar, bırakın uçsunlar.
Özgürce, sansın gökler kendinin, şu kısa hayatında.
N’olur ha n’olur? Olmaz tabi ki…
O kuşların kalpleri tertemiz, bir bebek gibi.
Tabii her kuşun değil.
Bir kuşu diyorum ben, bir kuşu.
O kuşun içinde kötülük olsa…
Önce kendini düşünür insanlara yaklaşmazdı.
O cıvıltılarıyla nereden bilebilir,
Gürültü yaptığını?
Sanır ki herkes mutlu!
Sonra bir taş gelir,
Belki kanadına, belki başına,
Belki de KALBİNE…
Hiç düşünmeksizin atarlar o taşı.
Kuşta şaşırır, hiç beklemez çünkü.
Sonra kanat çırpar, uçmalıyım dercesine…
Belki uçar, belki uçamaz!
Var mı hemen öyle vazgeçmek.
Yaralanan yeri iyileşirse, yine mutlu olur o.
Ya iyileşemezse?
Çalışır, çırpınır durur,
Bir yardım eden olmazsa, ne yapsın.
Artık, olaylar ondan çıkmıştır, yardım…
Yardım beklemekten başka çaresi var mıdır?
Hep bekler, hep bekler…
Aynı benim seni beklediğim gibi…

Hasan Yılmaz 2
Kayıt Tarihi : 12.2.2016 17:41:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Hasan Yılmaz 2