Masumiyet (!) Şiiri - İsa Yılmaz

masumiyetini yitirmiş yaşamak
hayat duvarlara çarpa çarpa
yerlerde sürüne sütüne kirlenmiş
ve insan
kullanılıp kullanılıp bi kenara itilmiş

masumiyetini yitirmiş yaşamak
hani bir zamanlar dost olan toprak
yağmursuz kalmış can çekişir, çorak
ve doğa
yağmursuz bulutlara müptela

masumiyetini yitirmiş yaşamak
ele ayağa düşmüş o büyülü aşk
Kurulmuş dostluklara en sinsi tuzak
ve vefa
emanettir ikiyüzlü sahtekârlara

masumiyetini yitirmiş yaşamak
ne zamana dek döner bu çark
kimi doymak bilmez, kimi ezelden aç
ve adalet
kurtlar sofrasında taze bir et

masumiyetini yitirmiş yaşamak
kıyamet kapıda hadi gözlerini aç
başında patlar kurduğun tuzak
değil mi ki ölüm
her insan için mukadderat…