Masum Yüzlü Zat-ı Muhteşem

Aman efendim, berhudar olun, ne rahatsızlığı
Ne kadarda güzel, nazik, minik ve dikenli
Uçlarından kan damlayan elleriniz var sizin.
Vallahi bir sıkıyor ki boğazımızı maşallah,
Anlamıyoruz bile sormayın, büyük heybetle
Nasıl göçüp gittiğimizi öbür tarafa huşuyla.
Sıkı ve derin bir nefes dahi alamıyoruz
Balgamla karışık öksürük içinde tıkandıkça,
Fabrikanızın mükemmel, çatlak delik filtreli
Bacasından çıkan bol zehirli dumanında…

Bir mutlu, bir mutlu olduk ki hiç sormayın,
Göğsümüzden önce derin hırıltılı bir sızı
Sonra ağzımızdan kirli kan boşanıyor artık.
Zehirli varillerinizle büyük dağlar ve tepeler
Oluşturduk arşa kadar, ne mutlu sayenizde
Karalar bağlayıp ağladı mavi denizlerimiz.
Bak ne kadar güzel mezar oldu balıklara
Atıklarla doldu taştı suyun boz bulanık yüzü.
Gökyüzünden çamur yağıyor metalle karışık
Tepemize, siyanür yağmuru tam şifa niyetine…

Doktor ‘‘kansersin’’ sen diyor irileşen gözleriyle
Hiçbir Allah kulunun suçu yok kader bu işte,
Alın yazısı! Ne yaparsın, jeotermal filan hikâye.
Ama söylemiyor, kimdir bu yazgının sahibi
O minik, sivri kirli tırnaklı, beter kan elli amca?
Öyle koyu mürekkepli ve derin kalemi var ki
Asla silemezsin yazgısını alnının tam ortasından.
Sen devam et boynunu büküp razı olmaya
Kirli ellerde özenilerek çizilen kanlı kaderine,
Şükretmeye devam et sen halâ acınacak haline…

Derin bir ‘‘oh’’ çekeceğim nefes alabilirsem eğer
Puslu duman altından ah bir görebilsem yüzünüzü
Saygıdeğer pak alnınızdan ahh bir bir öpebilsem,
Ya da tükürsem… Söküp götürürken beni hayattan.
Işığı zehirli gözlerinde kalan muhterem zatın
Hırs içinde debelenen gövdesinde son bulur hayat,
Kendi masum çocuklarının dalgalı gür saçlarını
Okşayan ve kanayan ellerinde kararttığı dünyanın.
O kadar zor ki anlayıp farkına varması ne yazık,
Boğazını sıktığın gelecek, senin çocuklarının…