Masum Umutların Doğuşu

Bir kuşun kanadından damlayan kandan ötesi değildi kararan akşam üstü
Yürüdüğüm onca yol bir ızdırap gibi sardı tüm bedenimi
Seni seviyorum demek için çok geçmiş gibi sanki
Ölü bir dil gibiydi sessiz yakarışlar
Yorgun gözlerle bakıyordu sokak kedileri
Bir son oluş gibiydi sırt çeviren kifayetsiz kelimeler
Anlatılacak o kadar çok şey olmasıyla iki arada bir derede kalmaktı fırtınasız sevdalar
Yani uçurum özlemiyle tutuşmuşken atlamamaktı o ucu bucağı belli olmayan gözlerine
Cehalet ve vahşetin ayak sesleri sarmıştı ortalığı
Mülteci olmuş duygular çoktan döndüler geldikleri gibi
Sanki yol bitmeyecekmiş gibi yankılanıyor ayak sesleri
kutuplarda yanmak çöllerde donmak kadar ihtimalsizdi aşk
Ruhlar azap içinde alkolik olmuş acıların fırtınası devirirken mezarlık taşlarını
Yılan derisi misali titriyordu insan kemikleri
Kimisi yapayalnız kimisi acılar içinde göçmüştü bu namussuz dünyadan
Kirli eller belki de kazımıştı mezarları
Ondandır bu amansız fırtınanın son bulmayışı
Sorgusuz sualsiz damlıyordu köpeklerin salyaları
Bir madeni para gibi dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına geri dönmesi gibi
Vuruyor kıyıya ağlayan dalgalar
Feryat figan eden taşlar bile canlanır denizin derinliklerinde
Yine bir gün doğuşu
Ve yine bir suskun renge bürünmüş karanlığın kayboluşu
Masum umutların doğuşu tıpkı bir bebek ağlayışı gibi
Sanki dönecekmişsin gibi...